Η ιστορία του Μανόλη Μπικάκη


Η άγνωστη στους πολλούς ιστορία του Μανόλη Μπικάκη, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, οδηγεί όσους τη διαβάζουν στο συμπέρασμα πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγάλους ήρωες του Ελληνισμού!
Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι καταδρομείς που βρίσκονται στη μεγαλόνησο αγωνίζονται για να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς και ο καταγόμενος από την Ασή Γωνιά καταδρομέας Μπικάκης, της Α’ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.
Η Α’ Μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με ένα συνάδελφό του επίσης Κρητικό, τον Μπιχανάκη, καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο, αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.
Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα δίπλα στο ΠΑΟ και ο Μπικάκης με τη διόπτρα του παρατηρεί το χώρο. Κάτω από συνεχή βροχή από τουρκικούς όλμους των 4,2 χιλιοστών, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί. Όμως εκείνος, απορροφημένος από τη μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε τη μετακίνηση του Μπικάκη και άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω στη μονάδα και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως και ο Μπικάκης ψάχνει τον Μπιχανάκη, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε.

Η αναμέτρηση

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος δε λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Για να ακολουθήσει μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον άνθρωπο και στις μηχανές.
Ο Μπικάκης τοποθετεί ένα βλήμα στο ΠΑΟ, το φέρνει στον ωμό του και σκοπεύει. Έρχονται προς την πλευρά του 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!
Στα 300 μέτρα ο Μπικάκης εγκλωβίζει στο στόχαστρό του το προπορευόμενο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!
Αμέσως αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!
Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί. Εκείνος αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μη αφήνοντας κανένα ζωντανό!
Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!
Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό!
Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Εκεί βρίσκεται και η ηγεσία των τουρκικών δυνάμεων. Ο Μπικάκης, λες και πηγαίνει περίπατο, παρατηρεί... σταματά και εξαπολύει μια αντιαρματική ρουκέτα του ΠΑΟ από τις δυο που του είχαν απομείνει εναντίον του ισογείου κτηρίου. Σκοπεύει με ακρίβεια. Η ρουκέτα διαπερνά ένα παράθυρο και εκρήγνυται με σφοδρότητα μέσα στον κλειστό χώρο, σπέρνοντας το θάνατο σε όσους Τούρκους ήταν μέσα.
Οι Τούρκοι στον άλλο όροφο, συγκλονισμένοι από την έκρηξη προσπαθώντας να συνέλθουν μέσα στα ουρλιαχτά των κομματιασμένων συντρόφων τους, δεν μπορούν να καταλάβουν τι συνέβη, γιατί ο Μπικάκης βάλει από την πλευρά των Τούρκων! Ο Μπικάκης ξανασκοπεύει! Τώρα στον από πάνω όροφο. Η βολή του είναι εύστοχη! Διαπερνά και πάλι το παράθυρο! Τούρκοι στρατιώτες και χαλάσματα έχουν γίνει μια άμορφη μάζα βουτηγμένη στο αίμα! Η Σχολή φλέγεται και οι Τούρκοι πανικόβλητοι κατά δεκάδες την εγκαταλείπουν! Πόσα πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτήριο δε μαθεύτηκε ποτέ...

Τέσσερις μέρες χωρίς τροφή

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο που βρήκε πεταμένο στο διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στην Κρήτη!
Όταν απολύθηκε από το Στρατό εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών-Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές καταδρομείς, ΕΛΔΥΚάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης. Τιμήθηκε μετά θάνατον από τη Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη στους γονείς του στην Κρήτη.
Πηγή

Σχόλια