Κρητικός Αίγαγρος

κρι κρι "εν δράσει"..
Ο πρωτοκρητικός πρόγονος μας θα ζήλευε τη λεβεντιά του. Θα έτρεχε πάνω στις μαδάρες συναγωνιζόμενος τον, χοροπηδώντας και γελώντας σ’ ένα άγριο διονυσιακό κυνήγι. Ύστερα καταϊδρωμένος θα ξαπόσταινε σ΄ ένα χαράκι χαιρετώντας το αδέρφι του, τ’ αγρίμι του βουνού που ποτέ δεν θα έπιανε, τον Κρητικό Αίγαγρο…

Μια σχέση που κρατάει χρόνια…

Κρι – κρι, αίγαγρος, αγρίμι ή και Capra aegagrus cretensis, όπως και να το πείτε θα μιλάτε πάντα για το μοναδικό Κρητικό ζώο. Ενδημικό της Κρήτης (εξ' ου και το… επώνυμο του cretensis), δηλαδή ένα ζώο που υπάρχει μοναχά στο νησί μας και κατοικεί κατά προτίμηση στα ορεινά, στις μαδάρες. Ή, τουλάχιστον, κατοικούσε μέχρι τη στιγμή που απειλήθηκε με εξόντωση. Οι παλιοί το ήξεραν μοναχά με την ονομασία αίγαγρος ή συνηθέστερα «αγρίμι», ενώ για το θηλυκό χρησιμοποιούταν η ονομασία "Σανάδα". Μάλιστα στο τόμο "Κρήτη και Μυκηναϊκός Πολιτισμός" ο καθηγητής του Πανεπιστημίου κ. ΣΠ. Μαρινάτος, υπογραμμίζει - μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών της Κρητικής ζωής - ότι ο αίγαγρος υπήρξε ανέκαθεν το πλέον χαρακτηριστικό ζώο της Κρήτης από την αρχαιότητα.

Ιστορία ενός ονόματος και «ικανοποίηση της κοιλίας»

Το όνομα Κρι – Κρί λέγεται ότι το απέκτησε τη δεκαετία του πενήντα όταν ένας κρητικός θέλησε να κάνει δώρο ένα ζώο στον τότε πρόεδρο της Αμερικής Χάρι Τρούμαν. Η ιστορία λεει ότι ο πρόεδρος δέχτηκε το δώρο και μάλιστα κάλεσε τον ίδιο τον Κρητικό στην Αμερική για να του το παραδώσει. Διαβάστε τι αναφέρει σ’ ένα γράμμα του στο περιοδικό «Τουριστική Κρήτη» ένας ορειβάτης: «Είναι νωπή ακόμη η ιστορία του λεβέντη Κρητικού, που έπιασε προ ολίγων ετών ένα αγρίμι στις Σφακιανές Μαδάρες. Ημπορούσε να το κρατήσει ακόμη και να το πουλήσει και να κερδίσει αρκετά, επειδή τα αγρίμια ζουν μονάχα στις απάτητες κορφές των Λευκών Ορέων και είναι ελάχιστα. Ο Κρητικός όμως προτίμησε να κάμει μία πατριωτική χειρονομία: να το δωρίσει στον Πρόεδρο Τρούμαν.
Η χειρονομία έκαμεν εντύπωσιν στους Αμερικάνους και τον προσκάλεσαν να μεταφέρει ο ίδιος το αγρίμι στην Αμερική! Ο Κρητικός μαζί με το αγρίμι ξεκίνησε για το μακρινό ταξίδι. Πέρασε από τας Αθήνας, παρήλασε από τους Αθηναϊκούς δρόμους, έχοντας δίπλα του το "κρί - κρί" και του επεφύλαξαν εγκάρδια υποδοχή στην Ατλαντική Δημοκρατία. Εκεί ο υπερήφανος δωρητής εζήτησε και έλαβεν ώς μοναχικόν αντίδωρο ένα βαρύ δίκαννο. Όσο για το "κρί - κρί" εμπήκε ώς τρόφιμος σε κάποιο αμερικάνικο πάρκο. Ύστερα, πληροφορίες έφεραν ότι έπαψε να ζει. Ίσως από τη νοσταλγία της ελευθερίας και ανυπότακτης ζωής των Λευκών Ορέων... Αλλ' αν έμενεν εκεί, στα Λευκά Όρη, θα εζούσε άραγε ;»
Γιατί η απορία αυτή στο τέλος; Διότι από τότε είχε αρχίσει το μεγάλο κυνήγι, η γενοκτονία του Αίγαγρου. Αιτία; Να μπορέσουν κάποιοι να ικανοποιήσουν «τάς ανάγκας της κοιλίας των», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ίδιο γράμμα. Μα είναι δυνατόν θα μου πείτε; Κι όμως. Ο Αίγαγρος θεωρείται εκλεκτό έδεσμα, ειδικά σε μια εποχή που μπορούσες να εντυπωσιάσεις έναν επισκέπτη προσφέροντας του εκλεκτό και σπάνιο κυνήγι. Κι έτσι το κυνήγι έσβησε σιγά, σιγά τους πληθυσμούς.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή

Σχόλια